D ჯგუფში ვითარება ისე იცვლება, როგორც კლიმატი გაზაფხულზე: ჯერ მზიანი დღეა, მერე კი მოულოდნელად სეტყვა მოდის. გუნდის ერთი ბრწყინვალე ტური შეიძლება მეორე კვირას სრულ კოლაფსად იქცეს. ლიდერები თითქმის გაწერილი არიან, მაგრამ 4-დან 10-მდე პოზიციებზე ისეთი ჭიდილია, თითქოს, ბოლო ორი ტურის წინ ყველას ხელში ბილეთი უჭირავს და იმაზე თრთიან, ვინ შევა ფლეი-ოფის მატარებელში.
სელფორდს ფოლადის კედლებს მიღმა მოედანი აქვს გაშლილი. არაფერია იმაზე მშვიდი, ვიდრე სელფორდის დაცვა. გუნდს მხოლოდ 11 გოლი აქვს გაშვებული, რაც ამ ეტაპზე D ჯგუფში საუკეთესო შედეგია. მათზე თავდასხმა ისეთივე უშედეგოა, როგორც შუა ზაფხულში ციხის კედელზე კენჭის სროლა. 7 ტურის შემდეგ 15 ქულა და +14 გატანილ-გაშვების ბალანსი ნიშნავს ერთს: ეს გუნდი იცავს სისტემას, იცავს სივრცეს და საკუთარ თავს. თუ მათ დაცვასთან მისვლა ვინმეს სურს, ჯერ ჭიშკრის კოდი უნდა იცოდეს.
მაკრატელა ჰგავს შტორმის ბიჭებს, რომლებიც სიჩქარეში სუნთქავენ. თუ ვინმე შემტევი ტალღების ქვეშ მოექცა, ალბათ მაკრატელას დაუპირისპირდა. 29 გატანილი გოლი 7 მატჩში ფანტასტიკურია. მათ შეტევას არც ვერტიკალის ეშინია, არც რისკის და რაც მთავარია, გუნდს ეს ყველაფერი ქულებშიც გადაჰყავს. 16 ქულით მეორე ადგილზე არიან, მაგრამ იგრძნობა, რომ ეს გუნდი აქ გაჩერებას არ აპირებს. მიზანი პირველი ადგილია!
კლუბი გუნდია, რომელიც გრძნობაზე თამაშობს. კლუბის თამაშს სტრუქტურის ბრწყინვალება არ აქვს, მაგრამ ემოციით სავსეა. ბურთის მოძრაობაში გრძნობ, რომ ფეხბურთელებს ერთმანეთზე აქვთ გული დადებული. მათთვის პოზიციური შეტევა არაა პრიორიტეტი. მათთვის პრიორიტეტია ერთ-ერთი მაგიური სიტყვა: "იმპროვიზაცია". და როცა იმპროვიზაციას მიმდინარე სეზონში ხასიათიც დაერთო, შედეგიც მოჰყვა: 15 ქულა და მე-4 ადგილი. კლუბი ისეთია, როგორსაც ფეხბურთის რომანტიკოსები ეთაყვანებიან: გაუთვლელი, მაგრამ გულით შემდგარი.
ვი დი ეს ფელასი ფავორიტია, რომელიც არ ფლანგავს შანსებს. შეიძლება ყველაზე ფერადი არ არის, მაგრამ ფელასი ცივი, გამოთვლილი, პირქუში ეფექტურობით იპყრობს ქულებს. 8 ტური, 19 ქულა და სტაბილური დაცვა (12 გაშვებული). ისინი ლიდერები არიან არა ხმაურით, არამედ სიმშვიდით. ფელასი ჰგავს იმ გუნდს, ვინც ოდნავ აკადემიურად, მაგრამ ძალიან ეფექტურად თამაშობს .
მავერიკი თავქარიანი ინვესტორია, რომელსაც ან გაუმართლებს ან არა. 31 გატანილი გოლი – ყველაზე მეტი ჯგუფში, მაგრამ 26 გაშვებული, თითქმის იგივე რაოდენობა. მავერიკი ზუსტად ის გუნდია, ვინც თამაშზე მიდის ფრაზით: "თუ წაგებაა, ბარემ 5:4 იყოს და არა 1:0". აქედან გამომდინარე, მხოლოდ 13 ქულა აქვთ. გუნდს აშკარად აქვს პოტენციალი და საბრძოლო ხასიათი, მაგრამ დაცვაში ისე ძაბავენ გულშემატკივრებს, რამდენიმეს სავარაუდოდ უკვე წნევის აპარატი აქვს სახლში.
ვორლდ კლასი ჯერ კიდევ პრე სეზონში ბევრს ჰქონდა იმედი. ხმამაღალი სახელი, ამბიციური კადრები. 29 გატანილი გოლი ამას ამართლებს, მაგრამ 21 გაშვებული უკვე პრობლემაა. გუნდი ჰგავს ვიდეო რგოლს, რომელიც შესავალში მიმზიდველი იყო, მაგრამ შუაში "გაგრძელება არ ჩანს...". გუნდი ფლეი-ოფზე ვერ იტყვის უარს. შანსი კვლავ ცოცხალია, მაგრამ სჭირდებათ შედეგის პლასტელინით ძერწვა.
ნექსტ სტეპი და იოტა სასწორზე მყოფი გუნდები არიან. ორივეს 8-8 ქულა, ორივეს +/- ბალანსი მინუსში და ორივეს შეუძლია "ბოლო ნაბიჯის" სწორად გადადგმა. ნექსტ სტეპი თითქოს უფრო წონიანია შეტევაში, იოტა კი პოზიციურად წყნარი. მათ მეტი სინქრონიზაცია და მობილიზება ჭირდებათ გუნდში, რადგან ერთი და ორი ქულა ხანდახან ყველაფერს წყვეტს.
ტეპე ჯორჯია იმ თეატრს ჰგავს, სადაც დეკორაციები დადგმულია, მაყურებელიც დარბაზშია, განათებაც მწყობრშია, მაგრამ მთავარი როლი ჯერ არავინ ითამაშა. გუნდი მოედანზე გამოდის სწორად განაწილებული პოზიციებით, წინა ხაზი მოძრაობს, მაგრამ საბოლოო მოქმედებას სულ რაღაც აკლდება. 7 მატჩი, 22 გოლი გატანილი, 21 გოლი გაშვებული, 10 ქულა. ციფრებიდან ჩანს, რომ ეს არის სრულად თანაბარ დონეზე მდგარი სცენა, მაგრამ მაყურებელი შედეგს ელის. ტეპეს სჭირდება ერთი ძლიერი რეჟისორი მოედნიდან, ვინც ეტყვის გუნდს: „თითოეული მოქმედება უნდა დასრულდეს აპლოდისმენტებით“.
ონიქსი ისეთ ქვას ჰგავს, რომელიც ძვირფასია, მაგრამ ჯერ კიდევ ნედლი და უხეშად ნატეხი. 7 მატჩში 15 გატანილი გოლი არც თუ იმედის მომცემია, მაგრამ 20 გაშვებული იმაზე მიუთითებს, რომ გუნდს დამუშავება, ჭრა და პოლირება კიდევ სჭირდება. დაინახავ მომენტებს, როცა გუნდი ელვარებს, მაგრამ მთლიანობაში ჯერ კიდევ ტრენინგის ფაზაშია. ცოტაც და შესაძლოა ქვა ბრილიანტად გადაიქცეს, ან უბრალოდ მტვერი მოედოს და სხვებში დაიკარგოს.
პროკრედიტი ისეთი ბანკია, რომელიც საქმიანი სტილით შემოდის მოედანზე დალაგებული, ფორმალურად მომზადებული, თითქოს ყველანაირი სტრატეგია იციან. მაგრამ... ქულები? მხოლოდ 1. გოლები? 11 გატანილი, 25 გაშვებული. შთაბეჭდილება რჩება, რომ ამ გუნდს თამაშში ჰყავთ ანალიტიკოსები და არა შემსრულებლები. პასუხებს აგვიანებენ, რეაგირება ზარმაცია და სანამ კრედიტს აიღებენ, მოწინააღმდეგე უკვე ფულს ითვლის.
თბილისი ისთეითი ერთ დროს პროგრესულ პროექტს ჰგავს. ცათამბჯენის მაკეტები ჰქონდათ, სარეკლამო ბანერიც სოლიდური, მაგრამ როცა დაიწყო მშენებლობა... კედელი არ დადგა. 8 მატჩში მხოლოდ 9 გატანილი გოლი და 35 გაშვებული. თითქოს სამეზობლოს მეზობლებიც აწვდიან ბურთს კარში. გუნდი არ არის უიმედო. უბრალოდ, როგორც ჩანს, ჯერ კიდევ ეძებენ ქალაქის მთავარ არქიტექტორს, ვინც ამ პროექტს მყარად ააგებს. მანამდე კი ბნელ ქუჩებში დადიან.
მეგაკო გუნდია, რომელსაც ბურთის ფლობა უყვარს, მაგრამ გოლის გატანა ნაკლებად. თამაშობენ თითქოს შინაარსიანად, მაგრამ სიღრმე არ ჩანს. შეტევაში არა აქვთ სიმძაფრე, დაცვაში კი სიჩქარე. მატჩს ისე ამთავრებენ, რომ ვერ ხვდები ცდილობდნენ თუ უბრალოდ რუტინულად ასრულებდნენ.